بدحجابی موجب بی‌اعتمادی در خانواده‌هاست.
بديهی است شوهران زنان بدحجاب همواره نگران ارتباط نامشروع همسران خود با مردان بيگانه هستند؛ زيرا هيچ عقل سالمی نمی‌پذيرد كه زنی با آرايش كامل همواره در خيابان‌ها پرسه بزند و هيچ‌كس متعرض او نشود، بنابراين بسيار ديده شده مردانی كه با تلفن همراه و به بهانه احوالپرسی و دوست داشتن، ساعت به ساعت همسر خود را كنترل می‌كنند و يا بسيارند كسانی كه برای كنترل آمد و شد همسر بدحجاب خود از برادر كوچك‌تر يا دوست و آشنا كمك می‌گيرند كه دايم او را تحت نظر بگيرند كه به كجاها آمد و شد دارد، سؤال اين است آيا اين واقعاً زندگی است، آيا نمیشود همسر آرايش و زيبايی خود را مخصوص شوهر قرار داده و در بيرون از خانه مراعات كند تا مرد هم در چنين برزخی گرفتار ده‌ها استرس و بدگمانی نشود.
بدحجابی ضربه‌زدن به اقتصاد خانواده است؛ به تجربه ثابت شده است تمام زنان شاغل و غيرشاغل ولی «بدحجاب» عمده درآمد خود يا شوهر را صرف مدل و ظاهر خود می‌كنند و ای كاش اين كار سودی به حال خانه و خانواده داشته باشد كه نه تنها سودی ندارد؛ بلكه آسيب عاطفی، روحی و روانی به همسر و بچه‌های خانواده وارد می‌كند و هرزگی و ولنگاری زن را هم به دنبال دارد و متأسفانه هزاران زن و دختر همين الان در پشت ميله‌های زندان، دليل اصلی انحراف خود را بی‌غيرتی شوهر و بی‌توجهی خانواده نسبت به خود دانسته و آنها را مقصر اصلی به فساد كشيده شدن خود می‌دانند.
بدحجابی بی‌اثر شدن نصيحت والدين را به دنبال دارد.
مادر بدحجابی كه برای نيم‌كيلو سبزی خريدن با آرايش كامل بيرون می‌رود و ساعت‌ها در خيابان‌ها پرسه می‌زند و صدها مرد نامحرم را با اين وضع به طرف گناه سوق میدهد، چگونه می‌تواند به دختر خود بگويد:« عفت و حيا داشته باش»، وقتی مادر بدحجاب با سر و سينه عريان در جامعه ظاهر میشود، چگونه می‌تواند به دختر خود سفارش پاكی و پاكدامنی بكند.
بدحجابی توهين به مقدسات و اهل بيت(ع) است، زن بدحجاب هم جامعه را به گناه سوق میدهد و هم با اين كار به قرآن و اهل بيت(ع) دهن‌كجی می‌كند، زيرا شكی نيست كه چنين عملی مخالفت با اهل بيت(ع) است؛ آيا می‌توان با ادعای محبت و دوستی حضرت زهرا(س) در مسيری مخالف سيره آن حضرت گام برداشت، آيا می‌توان گفت اگر كسی با عمل خود خلاف دستور قرآن و اهل بيت(ع) حركت كرد به آنها توهين نكرده است، بديهی كه مخالفت عملی با سيره معصومين(ع) توهين به آن‌هاست.
بدحجابی تربيت اسلامی فرزندان را دچار مشكل می‌كند؛ هيچ پدر و مادری حاضر نيست دختر و پسرش آلوده به اعتياد و يا مفاسد ديگر شود و همه خانواده‌ها، حتی آن‌هايی كه گرايش اعتقادی و مذهبی محكمی ندارند آرزو می‌كنند فرزندانی پاك و وارسته تحويل جامعه بدهند؛ ولی غافل از اين هستند كه امكان ندارد مادری بدحجاب و بی‌قيد دختری پاك و نجيب تحويل جامعه بدهد.
ممكن نيست مادری ولنگار پسری غيور و پاكدامن تربيت كند، چراكه از دوران طفوليت خودنمايی و گناه و هرزگی مادر، روح و جان فرزندان را با خود عجيبن و به گناه و آلودگی می‌كشد و نمی‌توان باور كرد از ريشه‌ای مسموم پوسيده و كرم خورده ميوه‌های آبدار و سالمی به دست آيد.
بدحجابی مانع رشد و كمال خانواده است؛ بديهی است زنی كه همواره به دنبال مد، آرايش و خودنمايی است، هرگز نمی‌تواند ادعای رشد و كمال داشته باشد، يك زن بدحجاب آنقدر در حصار حالت، لباس، رنگ و كيف و كفش و مدلهای آرايش خود غرق است و آنقدر اسير نگاه‌های مردم است كه فرصتی برای انديشيدن به كمال و پاكی روح و رشد معنوی ندارد و لذا عمر خود را بيهوده صرف می‌كند و همچنان پيله خودنمايی و مدگرايی به دور خود می‌تند تا عمرش به پايان برسد.
