حجاب به عنوان مقوله اي امنيتي با ساختارهاي دين و فرهنگ يک جامعه در ارتباط بوده و در چارچوب وحي از اولويت هاي نظري به شمار مي رود.   
 حجة الاسلام و المسلمين مهدي احمدي استاد حوزه و دانشگاه، در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران افزود: انسان شناسي، مبتني بر نظريه هاي کارشناسي عميق و با محتوايي است که از طريق وحي و قرآن کريم به ما رسيده و نگاه و حيائي به تمام زواياي هستي انسان و از جمله مولفه حجاب، راهکار رسيدن به پوشش اسلامي است؛ زيرا مفهوم حجاب از غني ترين مفاهيم اسلامي و از موارد راهبردي در نظريه پردازي وحي به شمار مي رود.
وي ادامه داد: مفهوم حجاب گرچه در استنباط بعضي افراد محدودکننده جنس زنان است و گاهي اسلام از اين رهگذر مورد انتقاد قرار مي گيرد، اما با تحليلي تاريخي به اين مسئله پي خواهيم برد که مدتي کوتاه از برهنگي انسان امروز مي گذرد و اينکه زندگي مدرن بدون حجاب آسانتر است، در زمانهاي گذشته مطرح نبوده و زندگي آنها طبق يک تقسيم کار عادلانه بدون هيچ درگيري سامان مي يافته است

اين استاد علوم قرآني تاکيد کرد: پس از جريان رنسانس و در صد سال اخير، در هنگام طرح مسئله حجاب به اشتباه اين انتقاد مطرح مي شود که حجاب در زندگي مدرن قابل پيگيري نيست و در تفکر اين افراد، مرد و زن در روابط خود هيچ مرز و محدوديتي ندارند و اگر مذهب خط قرمزهايي براي اين موضوع کشيده، شايد به خاطر زمانهاي گذشته است.
احمدي اظهار داشت: در واقع به نظر اين افراد، حجاب نسبت به عرف هر زمان تعريف مي شود و در وضعيت کنوني ضرورتي براي طرح مسئله حجاب وجود ندارد و استبدال آنها اين است که پيشرفت کنوني غرب بدون قيد و بندها و مرز قايل شدن در روابط اجتماعي صورت گرفته است.

وي بيان کرد: پيشرفت يک بعدي انسان به معناي پيشرفت در همه ابعاد او نيست و بشر گرچه از لحاظ تکنولوژي در عالي ترين سطح خود قرار دارد و به بهترين رفاه نسبي نسبت به زمانهاي ديگر دست يافته است، اما از بعد فرهنگي و روان شناسي که خانواده بيشتر به آن نيازمند است، اگر منصفانه بنگريم، انسان غربي امروز با تزلزل شديدي مواجه شده که مهمترين عامل اين مسئله بي قيد و بندي در روابط ميان زن و مرد است

احمدي اظهار داشت: مفهوم حجاب به معناي بيمه کننده روابط سالم خانواده، قبيله، شهر، اجتماع و در نهايت تاريخ و ابديت انسان است و بشر بدون مفهوم حجاب دچار آسيب هاي فراواني مي شود که مهمترين آن تزلزل در بنيان خانواده و بي ثباتي در روابط زناشويي است.

وي تصريح کرد: انسان از نظر روان شناختي در همه دوره هاي زندگي از کودکي تا نوجواني، بلوغ، ميانسالي و حتي در کهنسالي، محتاج الگو است؛ و ناخودآگاه خود را به کسي شبيه مي کند و گويي همواره نيازمند اسطوره اي است که رفتار، ظاهر و زندگي خود را با‌ آن بسنجد و اين مسئله در جريان الگوپذيري اجتماعي بشر مطرح مي شود.

وي با تاکيد بر اينکه در فرهنگ روايي تشيع، حضرت خديجه (س)، حضرت فاطمه (س) و حضرت زينب (س) الگوهاي عفاف، حجاب و پاکدامني به شمار مي روند،تصريح کرد: تاريخ تشيع پس از شهادت حسين بن علي (ع) تفسيري ديگر از حجاب فراروي ما قرار داد و حضرت زينب (س) در آن تاريکي تاريخ، شمع هدايت قافله سالار وي شد؛ او در نهايت حجاب، دست از مسئوليت خويش نکشيد و به ما آموخت حجاب، محدودساختن زن در خانه نبوده و خروج زن از خانه و حضور او در جامعه به معناي بي قيد و بندي او نيست.
منبع: دفتر مطالعات و تحقیقات زنان