كشف حجاب در ايران پديدهاي ناشي از آشنايي با غرب و تجددخواهي افرادي است كه افكار و زندگي غربي راتجربه كردهبودند. در حالي كه نخستين نشانههاي كشف حجاب را ميتوان در دربار ناصرالدين شاه قاجار و سپس در محافل روشنفكري مشاهده نمود، رسميت يافتن آن به دوره ديكتاتوري رضا شاه پهلوي باز ميگردد.

رضاخان كه پيش از رسيدن به مقام پادشاهي خود را فردي ديندار و پايبند به اصول مذهب نشان داده بود، پس از به قدرت رسيدن به تدريج ماهيت اصلي خود را نمايان ساخت. او كه تجددگرايي و تضعيف ارزشهاي ديني را سرلوحه برنامههاي نوسازي فرهنگي خود قرار داده بود، طي اقداماتي مخالفت عملي خود را با اسلام و فرهنگ و سنن اسلامي جامعه آغاز كرد. از جمله اين اقدامات ميتوان به حضور روز افزون ميسيونهاي مذهبي، تأسيس مدارس جديد، بازگشت اشرافزادگان تحصيل كرده از فرنگ، تأسيس كانونها و انجمنهاي روشنفكري، تغيير نظام آموزشي، اجباري كردن استفاده از كلاه شاپو، صدور قانون متحدالشكل نمودن البسه، كشف حجاب بانوان، ترويج بيقيدي در ميان زنان، جلوگيري از حضور زنان با حجاب در پاركها، سينماها، تأترها، هتلها و ساير مراكز عمومي و ... اشاره نمود.